Hij een jongeling van achttien jaren Die bij z'n meisje de liefde verklaren Maar toen hij haar van haar eer ontrukt hij haar zitten met haar ongeluk
's Morgens hij om haar te spreken Men de tranen van droefheid breken Zij : Jongeman ziet wat gij doet Hetgeen ik draag is van uw vlees en bloed
Hij haar dadelijk mee naar buiten In 't groen waar al die vogels fluiten Hij haar mee naar een rivier En : uw laatste rustplaats is hier
Hij heeft haar dadelijk vastgegrepen En een mes en haar zeven steken Ja, zeven steken, zij voor zijn voet Zij te baden in haar eigen bloed
Adieu mijn vader, adieu mijn moeder Adieu mijn zuster, adieu mijn broeder Nu ga ik scheiden van de wereld af En ik ga rusten in het duister graf
Ziet nu zo een moordenaar eens lopen Geen rust of duur om iets te hopen Nu loopt hij met zijn ogen vol getraan En kan z'n leven naar de gevangenis gaan
